مرکز تحقیقات ویروس شناسی

راهبرد جدیدی برای تولید واکسن ارائه شده که در آن رشته های DNA تازده شده و شبیه به ساختار ویروس در می آید. سپس روی سطح آن با پروتئین های ویروسی پوشش داده می شود. محققان در حال استفاده از این فناوری برای تولید واکسن ضدکرونا هستند.

محققان مؤسسه فناوری ماساچوست( MIT) با تا زدن رشته های DNA و ایجاد ساختارهایی شبیه به ویروس، ذراتی مشابه ویروس HIV ساختند که می تواند موجب تحریک شدید سیستم ایمنی بدن شود. این ساختار درون محیط آزمایشگاهی و روی سلول های کشت داده شد و مورد آزمایش قرار گرفت و نتایج امیدوارکننده ای به دست آمده است. محققان معتقداند که این فناوری ممکن است در آینده نزدیک راهکاری برای تولید واکسن ضد ایدز باشد.

رشته های تاخورده DNA در این پروژه، از نظر ابعاد و شکل بسیار شبیه به ویروس هستند و روی سطح آنها با استفاده از پروتئین های ویروس HIV پوشانده شده است. این پروتئین ها که در واقع آنتی ژن بوده، دارای الگوهایی هستند که موجب تحریک سیستم ایمنی بدن می شود و پاسخ جدی در بدن ایجاد می کنند.

پژوهشگران روی توسعه واکسن با استفاده از این فناوری کار می کنند و در حال حاضر آنها در حال توسعه واکسن ضد کرونا (corona) با این فناوری هستند و پیش بینی می کنند که این نوع واکسن ها را بتوان برای طیف وسیعی از بیماری های ویروسی به کار برد.

دارل ایروان، از محققان این پروژه می گوید:« قوانین طراحی که در این پروژه به کار رفته از نظر ژنتیکی قابل استفاده برای آنتی ژن های بیماری های مختلف است.بث می گوید:« ساختار DNA شبیه به گیره است، بنابراین می توان آنتی ژن ها را در آنجا قرار داد. این ذرات شبیه به ویروس به ما این امکان را می دهد که برای اولین بار اصول مولکولی بنیادین تشخیص توسط سلول ایمنی بدن را دریابیم ».

ویروس های طبیعی، نانوذرات حاوی آنتی ژن هستند که تصور می شود سیستم ایمنی بدن ( به ویژه سلول های B ) برای شناخت موثر چنین آنتی ژن هایی تکامل یافته است. اکنون واکسن ها از ساختارهای ویروس طبیعی تقلید می کنند و اعتقاد بر این است که چنین واکسن های حاوی نانوذرات در تولید پاسخ سیستم ایمنی بدن بسیار موثر هستند.

با این حال، تعیین اندازه ذرات و فاصله میان آنتی ژن ها و تعداد آنتی ژن در هر ذره برای دانشمندان چالش برانگیز بوده است. این گروه نشان دادند که با استفاده از تازدن DNA می توان این شاخص ها را به دلخواه مدیریت کرد.

نتایج این پروژه در نشریه Nature Nanotechnology به چاپ رسیده است.