مرکز تحقیقات ویروس شناسی

به نقل از فیز، از آنجایی که منحنی میزان شیوع کووید- ۱۹ علائمی از فروکش کردن موج شدید ابتلا را در آمریکا و سایر کشورها نشان می دهد، مقامات بهداشت عمومی در تلاشند تا بفهمند که چه تعداد از اشخاص آلوده شده اند.

در حال حاضر پژوهشگران انجمن شیمی ایالت متحده آمریکا یک دستگاه آزمایش سریع و حساس را برای تشخیص پادتن ها دربرابر کروناویروس در خون انسان ساخته اند. این آزمایش میتواند به پزشکان کمک کند تا در معرض این ویروس بودن شخص را ردیابی کنند و همینطور موارد مشکوک به ابتلا به کووید- ۱۹ را که در آزمایش های دیگر منفی بوده اند، معلوم کنند.

از آن جا که علایم کووید- ۱۹ از خفیف تا شدید متغیر است، بنظر میرسد بعضی از اشخاص مبتلا هیچ علامتی ندارند. بدین ترتیب تعداد افرادی که در برخی از موارد به ویروس "SARS- CoV-2 " آلوده بوده اند، احتمالاً بسیار بیشتر از تعداد موارد تائید شده است.

از آن جا که آمریکا در حال کاهش محدودیت های اجتماعی است، آزمایش گسترده از عموم مردم برای شناسایی افرادی که در مراحل اولیه بیماری قرار دارند یا افرادی که علایم ندارند ولی هنوز هم میتوانند دیگران را آلوده کنند، بسیار مهم است.

همینطور هرچند باید تحقیقات بیشتری انجام شود، ولی امکان دارد افرادی که دارای پادتن (آنتی بادی) دربرابر کروناویروس هستند از شیوع کووید- ۱۹ در آینده ایمن باشند.

"لی یو"، "یینگسان وو" و"گوانفنگ لین" و همکارانش برای کمک به شناسایی افرادی که در معرض تماس فعلی یا گذشته با کروناویروس جدید بوده اند، در پی توسعه یک آزمایش سریع و حساس به پادتن برآمدند.

این پژوهشگران آزمایش خود را بر پایه تکنیکی به نام "ایمنی سنجی جریان جانبی" (LFA) توسعه دادند. آزمایش حاملگی خانگی نمونه ای از این نوع سنجش است. آن ها یک پوشش پروتئین (Protein) ویروسی را به یک ناحیه خاص در نوار نیتروسلولز وصل کردند و سپس سرم (خونابه) انسانی را اضافه کردند. این سرم از یک انتهای نوار به طرف دیگر جریان یافت و هر پادتن علیه پروتئین ویروسی خود را نشان داد.

بعد پژوهشگران پادتن های ضد کروناویروس را با یک پادتن برچسب فلورسنس شناسایی کردند. این تشخیص مبتنی بر نور فلورسنس نسبت به بعضی دیگر از LFAها مثل آزمایش های حاملگی که با چشم غیر مسلح قابل خواندن هستند، حساس تر است.

پژوهشگران این آزمایش جدید را بر روی ۷ نمونه از بیماران مبتلا به کووید- ۱۹ و ۱۲ نمونه از افرادی که آزمایش آن ها با روش"RT- PCR" منفی شده بود، انجام دادند. آزمایش  "RT- PCR"  یک آزمایش تشخیصی رایج است که گاهی نمی تواند موارد مثبت را تشخیص دهد.

سرانجام معلوم شد که این آزمایش جدید بدرستی هر هفت نمونه مثبت و همینطور یک مورد منفی را که علائم بالینی مشکوک داشت تنها در ۱۰ دقیقه به ازای هر نمونه تشخیص داد.

پژوهشگران می گویند این روش میتواند در تأیید منفی بودن جواب آزمایش اشخاص، نظارت بر بهبودی بیمار، مطالعه قرار گرفتن شخص در معرض کروناویروس در گذشته و همینطور شناسایی اشخاص بهبود یافته با سطح بالای پادتن بعنوان اهداکننده احتمالی پلاسما کمک کننده باشد.

پادتن یا آنتی بادی (antibody) نوعی پروتئین است که در سیستم ایمنی بدن، در جواب به حضور آنتی ژن خاصی تولید می شود و در خون به گردش درمی آید یا در محل تولید باقی می ماند تا به آنتی ژن (معمولاً اجسام بیگانه همچون باکتری و ویروس ولی گاه حتی بافت طبیعی بدن یا یک ماده غذایی است) حمله ور شود و آن را بی زیان سازد. هر پادتن یک آنتی ژن ویژه را هدف خود تشخیص می دهد. پادتن ها از پلاسموسیت ها ترشح می شوند و به ایمنی هومورال مربوط هستند. بعد از برخورد لنفوسیت B با آنتی ژن خاص خود، تقسیم شده و سلول B خاطره و پلاسموسیت بوجود می آورند. سلول های خاطره همواره در کمین هستند تا در صورت برخورد دوباره با همان آنتی ژن با سرعت بیشتری تقسیم شوند.

پلاسموسیت ها گیرنده آنتی ژنی ندارند و وظیفه آن ها تولید پادتن است و دارای شبکه آندوپلاسمی زبر و جسم گلژی گسترده هستند. پادتن ها به صورت فعال تولید میشوند و به خون ریخته می شوند. پادتن در خون محلول است به همین خاطر به این ایمنی هومورال گفته می شود. ( هومورس: مایعات بدن شامل خون لنف و مایع میان بافتی) پادتن ها گیرنده آنتی ژنی مشابه لنفوسیت B و Bخاطره دارند که مکمل آنتی ژن است.

پادتن آنتی ژن را از بین نمی برد. بلکه آنرا خنثا می کند. در ساده ترین روش به آنتی ژن می چسبد و مانع از اتصالش به سلول میزبان می شود. در این حالت علاوه بر غیرفعال کردن آنتی ژن، عمل فاگوسیتوز ماکروفاژ را نیز راحت می کند.

پادتن ها در ایجاد آسم (asthma) و آلرژی و خود ایمنی نقش دارند. یعنی تولید نابه جا و نامناسب آن ها سبب ایجاد این بیماریها می شود. البته این گفته نباید بطور اشتباه برداشت شود. درصورتی که پادتن ها نباشند خیلی از بیماریها انسان را از پا درمی آورند. پادتن در مبارزه با سلول های سرطانی و پیوندی نقش کمتری دارد.