مرکز تحقیقات ویروس شناسی

محققان آمریکایی در بررسی جدید خود تلاش کرده اند تا راهی برای پیش‌گیری از ورود کروناویروس به سلول میزبان ارائه کنند. به نقل از ساینمگ، جمعی از دانشمندان حوزه مهندسی پزشکی "دانشگاه کالیفرنیا" (UC)، کشف بزرگی را شروع کرده اند تا به پاسخ این سؤال برسند که چگونه میتوان از ورود کروناویروس به سلول میزبان و عفونی شدن آن پیش‌گیری کرد.

این گروه پژوهشی به سرپرستی "ماوریزیو پلچیا" (Maurizio Pellecchia)، پژوهشگر دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا متوجه شدند که برای این کار باید دو "پروتئاز" (protease) را مهار کرد. پروتئازها، آنزیم هایی هستند که روی سطح سلول های میزبان قرار دارند و ویروس های وارد شده را پردازش می کنند.

یک پروتئین(Protein) مهم

سطح خارجی کروناویروس(Coronaviruses)، یک پروتئین مهم موسوم به "گلیکوپروتئین اسپایک" (S- glycoprotein) را شامل می شود که نقش مهمی در ورود ذرات ویروسی به سلول های میزبان بر عهده دارد ولی ابتدا باید پروتئازهای سلول میزبان، این پروتئین ویروسی را پردازش کنند یا برش دهند تا اجازه ورود ویروس به سلول ها صادر شود. پروتئین کافت، فرآیند تجزیه اتصالات پپتید میان آمینواسیدها در پروتئین است که به برش پروتئین منجر می شود.

محققان متوجه شدند که کروناویروس علاوه بر پروتئازی موسوم به "پروتئاز تراغشایی" (TMPRSS2) که پیشتر شناسایی شده، با یک پروتئاز انسانی موسوم به "فیورین" (furin) نیز برای ورود ویروس پردازش می شود.

پلچیا افزود: استفاده از پروتئاز میزبان فیورین برای پردازش، مکانیسم متداولی برای ورود به سلول است که پروتئین ها و سموم باکتریایی خاصی آنرا بکار می برند. کروناویروس نیز از این مکانیسم استفاده می کند. طبیعت گلیکوپروتئین اسپایک میتواند تشخیص دهد که آیا ویروس میتواند بین گونه ها منتقل شود یا خیر. برای نمونه، از خفاش یا شتر به انسان.

محققان در بررسی های خود متوجه شدند که استفاده از یک مهارکننده که هم از پروتئاز تراغشایی و هم از فیورین مدل های سلولی و حیوانی حاصل شده است، میتواند ورود ویروس به سلول را بصورت کارآمد مهار کند.

آن ها یک آزمایش بالینی را با استفاده از پروتئاز تراغشایی روی بیماران مبتلا به کووید- ۱۹ شروع کردند.

این گروه پژوهشی در حال حاضر، آثار قوی و مؤثر مهارکننده فورین را شناسایی کرده اند و نشان داده اند که شاید بتوان از این مهارکننده ها برای درمان کووید- ۱۹ استفاده کرد.

این پژوهش، در مجله"Molecules" به چاپ رسید.