مرکز تحقیقات ویروس شناسی

با توجه به مطالعات مجله پزشکی آکادمی عصب شناسی آمریکا

مطالعات نشان می دهد، به احتمال فراوان بیماران مبتلا به هپاتیت B و C بیماری پارکینسون را توسعه می دهند.
 

با توجه به مطالعاتی که در 29 مارس 2017  ، مجله اینترنتی مغز و اعصاب، با نام مجله پزشکی آکادمی آمریکایی عصب شناسی تحت عنوان تاثیر هپاتیت بر کبد منتشر کرده است، ویروس هپاتیت Bو Cهر دو ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش دهند.

با توجه به گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) در ایالات متحده،  در هر مکان جغرافیایی در ایالات متحده آمریکا  850000 تا 2.2 میلیون نفر  مبتلا به عفونت ویروس هپاتیت مزمنBو 2.7 تا3.9 میلیون نفر مبتلا به هپاتیت C تخمین زده شده است. در حالی که هر دو می توانند منجر به بیماری های جدی گردند، تعداد زیادی از مردم، بخصوص در ابتدای دوره عفونت متوجه علائم این بیماری نمی شوند.

هپاتیت  Bاز طریق تماس شخص با خون و مایعات آلوده مانند روابط جنسی محافظت نشده، استفاده مشترک از سرنگ، خالکوبی کردن یا سوراخ کردن با ابزار غیر استریل یا استفاده مشترک از ریش تراش یا مسواک آلوده افرادمنتقل می شود.

هپاتیت Cاز طریق تماس خونی مانند استفاده مشترک از وسایلی مانند سوزن، ریش تراش و مسواک گسترش می یابد و همچنین در هنگام تولد از مادران  آلوده منتقل می شود.

 بنا بر اظهارات دکتر جولیا پاکپور از  دانشگاه آکسفورد در انگلستان ، در ابتلا به بیماری پارکینسون هر دو عامل ژنتیکی و  فاکتور های محیطی موثر می باشد و این امکان وجود دارد که خود ویروس هپاتیت و شاید درمان این عفونت بتواند نقش مهمی را در تحریک بیماری پارکینسون بازی کند و یا این امکان وجود دارد که افرادی که مستعد ابتلا به عفونت هپاتیت هستند بیشتر ممکن است به بیماری پارکینسون  دچار شوند. امید به آن است که با  شناسایی این رابطه، درک بهتری از  چگونگی ایجاد  بیماری پارکینسون داشته باشیم.

در این رابطه مطالعاتی توسط محققان با مطالعه مدارک بیمارستان  از یک پایگاه اطلاعاتی بزرگ در انگلستان صورت پذیرفت. آنها سوابق افرادی با اولین مورد از هپاتیت B، هپاتیت C، هپاتیت خودایمنی ،هپاتیت مزمن فعال و HIVرا از سال 1999 تا سال 2011 مورد مشاهده قرار دادند. سپس  این افراد را با  مردمی که بیماری های جزئی تری  مثل عمل آب مروارید، پینه پا و عمل جراحی جایگزینی زانو داشتند را مقایسه کردند. محققان به سابقه  همه شرکت کنندگان توجه کردند تا ببینند در چه کسی بیماری پارکینسون دیرتر گسترش یافته است.

نزدیک به 22000 نفر مبتلا به هپاتیت B، 48000 نفر مبتلا به هپاتیت C، 6000 نفر مبتلا به هپاتیت خودایمنی، 4000 نفر مبتلا به هپاتیت مزمن فعال و نزدیک به 20000 نفر مبتلا به ویروس HIVدر این مطالعه وارد شد که با بیش از 6 میلیون نفر از افراد با بیماری های جزئی عنوان شده مقایسه شدند.

این مطالعه نشان داد که افراد مبتلا به هپاتیت  Bبه میزان 76 درصد بیشتر احتمال  گسترش بیماری پارکینسون را در مقایسه با افرادی درگروه مقابل دارند، و افراد مبتلا به هپاتیت  Cبه میزان 51 درصد بیشتر احتمال ابتلا به بیماری پارکینسون را دارند. در کل شانس ایجاد بیماری پارکینسون در افراد مبتلا به هپاتیتBنسبت به جمعیت عمومی 44 به 25 می باشد. این میزان در مورد بیماران مبتلا به هپاتیت C73 به 49 تخمین زده شده است.

درضمن افراد مبتلا به بیماری هپاتیت خودایمنی، هپاتیت فعال مزمن و HIVمیزان ابتلا به پارکینسون را افزایش نمی دهند.

یک مطالعه قبلی در تایوان  رابطه ای را  بین هپاتیت Cو بیماری پارکینسون نشان می دهد، اما برای هپاتیت Bهیچ ارتباطی مشاهده نشد.

دکتر پاکپور گفت: محدودیت هایی در این مطالعه وجود دارد که شامل عواملی همچون سبک زندگی مانند سیگار کشیدن و مصرف الکل که می تواند به خطر ابتلا به بیماری پارکینسون تاثیرگذار باشد در این مطالعه مورد اغفال قرار گرفته و صرفا این مطالعه در مورد افرادی بوده است که در یک بیمارستان مورد بررسی قرار گرفته اند.